Goederenrechtelijke rechtshandeling

De eis dat een object vatbaar moet zijn voor goederenrechtelijke rechtshandelingen (koop en verkoop) is aan de oorspronkelijke definitie van verblijfsobjecten toegevoegd om te voorkomen dat objecten die gezien hun aard geen verblijfsobject zijn wel als zodanig afgebakend zouden worden. Dit staat beschreven in de Memorie van toelichting bij de regels omtrent de basisregistraties adressen en gebouwen (2007), Artikel 1, onderdeel q.

De specifieke voorbeelden hiervan zijn (klassieke) hotelkamers en cellen in gevangeniscomplexen. Deze kunnen bijvoorbeeld wel – evenals een woning – onderwerp zijn van een huurovereenkomst, maar kunnen in tegenstelling tot een woning geen onderwerp zijn van koop (of verkoop), omdat ze niet los gezien kunnen worden van de functionele eenheid waartoe ze behoren.

De eis ten aanzien van de vatbaarheid voor goederenrechtelijke rechtshandeling is er niet op gericht bouwkundige of juridische eisen te stellen aan een object. De aanwezigheid van een brandcompartiment speelt bijvoorbeeld geen rol bij dit criterium. Dat geldt ook voor de voorwaarden om een object te kunnen splitsen in appartementsrechten. Objecten die geen hotelkamer of cel in een gevangenis zijn voldoen in de praktijk altijd aan deze eis.