Waarom is er gekozen voor gebruiksoppervlakte in de BAG?

Net als bij de andere authentieke gegevens geldt voor oppervlakte dat we in de BAG een eenduidige landelijke vastlegging willen. Dit gegeven (gebruiksoppervlakte) wordt door gemeenten vastgelegd bij de aanvraag van een (bouw-) vergunning.

Op 8 september 2016 heeft de Waarderingskamer besloten dat het taxeren van woningen op basis van gebruiksoppervlakte verplicht wordt. Hierbij geldt een overgangsperiode van vijf jaar (2017 t/m 2021). Dit betekent dat de WOZ-taxaties van woningen vanaf 1 januari 2022 verplicht gebaseerd zijn op de gebruiksoppervlakte.

Een ander argument om oppervlakte boven inhoud te verkiezen is dat een oppervlaktecijfer meer 'spreekt' dan inhoud. Je hebt een beter beeld van de grootte van een object bij vierkante meters dan bij kubieke meters.

Ook in het kader van Openbare Orde en Veiligheid wordt gebruik gemaakt van oppervlakte gegevens (hoeveel mensen mogen zich op een verdieping bevinden – afhankelijk van de oppervlakte).

Verder wordt de gebruiksoppervlakte binnen de gemeente gebruikt voor de gebruiksvergunning, brandveiligheid en voor de huisvestingsvergunning ex. art. 5 Huisvestingswet.

Van het oppervlaktegegeven maken verder ook andere organisaties (waaronder woningcorporaties, waterschappen, provincies en CBS) in hun primaire processen gebruik. Deze organisaties mogen met de invoering van de BAG deze gegevens niet meer zelf vastleggen en worden daarmee dus afhankelijk van de gemeenten.

Om aan de oppervlaktegegevens te komen zijn er verschillende mogelijkheden. Een daarvan is het omrekenen vanuit inhoud met de landelijke conversietabel. Maar wellicht kan een woningcorporatie de gemeente aan oppervlaktecijfers helpen.

Meer informatie over het meten van de gebruiksoppervlakte vindt u in de Praktijkhandleiding bij Oppervlakte.